15 weken

Kijkend in mijn agenda kom ik tot ontdekking dat er week 15 staat. Het eiland is inmiddels flink opgewarmd ten opzichte van mijn komst in Januari. Het is vooral te merken aan de hitte van het zand op strand en de knetterende zon tussen 11:30 uur en 15:00 uur. Gelukkig is er veel water op het eiland om heerlijk af te koelen. Dat is uiteraard geen straf.

Week 15 dat houd ook in dat mijn vakantie voorbij is. Terugkijkend een top vakantie gehad met Lotte. We hebben genoten van alles wat Sint Maarten te bieden heeft. Ik vond het erg leuk te laten zien waar ik de afgelopen weken werkzaam ben geweest. Het is voor Lotte nu makkelijker te plaatsen hoe, wat en waar bepaalde dingen zich af spelen. Als ik vertel waar ik ben geweest heeft ze er nu beeld en geluid bij. Dat praat wat handiger en zorgt voor beleving van haar kant. Sint Maarten heeft ook de beste restaurants van de wereld en diversiteit aan keukens. Wat mij en ook Lotte opviel is de kwaliteit van de restaurant zowel lokaal goedkoop en wat duurder allemaal top. Dat is voor mij wel prettig, want ik heb toch al niet zo’n sterke maag.

In onze vakantie zijn we ook van het eiland afgeweest en hebben we een bezoek gebracht aan Saba. De reis naar Saba begint erg leuk. Met een klein vliegtuigje vlieg je binnen 10 minuten naar Saba en wordt de landing ingezet naar het kleinste commerciële landingsbaan ter wereld. Flinke stuurmanskunsten en een dosis inzicht is nodig om het vliegtuigje veilig te kunnen neerzetten. Bij aankomst op Saba wordt je verrast door de stilte die er heerst op het eiland. Dat is ten opzichte van Sint Maarten wel even wennen maar voor mij een verademing. We werden door een vriendelijke taxichauffeur weggebracht naar ons hotel. Ondertussen kregen we een rondleiding over het eiland en werd er tussendoor verteld hoe het eiland is opgebouwd en werd er stilgestaan bij de hotspots van het eiland. Even kort wat meer over Saba.

‘Saba is het kleinste bewoonde eiland van de Nederlandse Antillen. Het behoort met Sint-Eustatius, Sint-Maarten en het onbewoonde rotseilandje Green Island tot de Bovenwindse Eilanden Per 10-10-2010 hoort Saba (net als Bonaire en Sint Eustatius) als 'bijzondere gemeente' bij Nederland. De hoofdplaats is The Bottom. Naast The Bottom kent Saba nog drie dorpjes: St. John's Flat, Windwardside en Hell's Gate. Saba ligt 30 kilometer ten zuidwesten van Sint-Maarten. Het is ongeveer 4,5 kilometer in doorsnee, en de oppervlakte is 13 km². Erg klein maar vanwege de enorme hoogteverschillen doet het groter aan.
Het hoogste punt van het eiland is het 877 meter hoge’ Mount Scenery’ en is daarmee de hoogste berg van Nederland.

Saba heeft ongeveer 1400 inwoners. Een groot deel daarvan is nog nooit van het eiland afgeweest. Saba heeft een geweldig regenwoud, welke bestaat uit een primair en secundair gedeelte met prachtige wandelroutes waar men ongestoord 3 uur kan hiken door de mooiste plekjes van de wereld. We vonden het echt uniek om daar geweest te zijn. Het hotel waar we verbleven was prachtig gepositioneerd in the ‘Bottom’ en was van alle gemakken voorzien. Een jacuzzi in het appartement maakte het verblijf uniek en compleet’.

Na onze geweldig vakantie is Lotte 2 april teruggevlogen naar Nederland. Was een vreemd moment om weer afscheid te nemen. Ik heb het vliegtuig zien vertrekken vanaf ‘Sunset Beach Bar’. Het uitzichtpunt van vertrekkende en komende vliegtuigen op Sint Maarten. Ik kan alleen maar terugkijken met een goed gevoel naar onze tijd met elkaar.

De afgelopen weken stonden verder in het teken van kilometers maken op de fiets. Het goede gevoel begint te komen en merk dat er veel power in mijn benen zit. Ik voel me weer een beetje een fietser en krijg ritme in mijn trainingen. Dat het oppassen blijft is duidelijk. Het verkeer raast voorbij de wegen zijn slecht. Ik lag vorige week nog op mijn snuffert. Met een mooie salto en judo rol lag ik op het asfalt. Resultaat blauwe schouder maar verder niets. De snelheid was gelukkig laag. Ik fietste met mijn voorwiel in een roooster welke over de breedte van een tussendoor weg was gefabriceerd in het asfalt. Je kent het wel zo’n wildrooster maar hier bestemd voor afvoer van water. In Nederland liggen de spijlen van een rooster in de breedterichting van de weg. Is wel handig zodat je er makkelijk over heen kan fietsen. Hier lagen de spijlen over de lengterichting van de weg. Is wel handig zodat je er makkelijk in kan fietsen. Levensgevaarlijk was dus even een vloekmoment en tot tien tellen.

Verder motiveert het me om de voorjaarsklassieker te volgen op internet en uiteraard de livestreamen op Sporza. Respect voor Tom Boonen die het seizoen kleur geeft. Schrijf nooit een atleet af in een minder seizoen Tom Boonen is daar een geweldig voorbeeld van. Hij betreed nu de hoogste ladder in het UCI Klassement.

Dinsdag ben ik begonnen met een nieuw project op een nieuwe locatie op het eiland. Uiteraard kan ik daar niet teveel over vertellen. Het geeft me wel een goed gevoel om daar vol in te duiken voor de resterend tijd dat ik hier nog werkzaam mag zijn. Het gaat wel inhouden dat er veel van me verwacht gaat worden en dat er regelmatig overuren gedraaid gaan worden. Uiteraard is het voor mij geen probleem en wordt alleen maar gemotiveerd daardoor.

Het hoogseizoen is voorbij op het eiland. Dit is vooral te merken in het verkeer en in de populaire horeca gelegenheden. Het naseizoen is begonnen en pieken zijn te zien met de feestdagen zoals Pasen, Pinksteren en Carnaval. Hierna begint in juli het orkaanseizoen en komen de ‘Hurricane Shutters’ weer in stelling. Het eiland wordt geleefd door het toeristische seizoen en orkaanseizoen. Eigenlijk is er nooit echt rust op het eiland. Het eiland is voortdurend in beweging.

Het weekend is weer begonnen op dit gekke eiland. Na kort gewerkt te hebben vandaag ga ik lekker genieten van het weekend. Naast de trainingen zullen de nodige lekkere versnaperingen voorbij komen en worden de voetjes afgekoeld in het prachtige azuurblauwe water van Sint Maarten.

De tijd vliegt 15 weken worden 25 weken en staat voor mij de terugreis alweer op het programma. Stil staan bij de momenten die hier nog gaan komen en genieten van het ‘Crazy Friendly Island’ is wat me nog rest.

Stefan